دانشنامه اسلامی
احمد بن عبدالعزیز زمانی قدرت را به دست گرفت که تونس فرمان بردار دولت صنهاجی بود. احمد پس از کسب قدرت، به مناسبات خود با دولت صنهاجی پایان داد و از راه و رسم مشایخ (که پدر و جدّش با آن حکومت کردند) عدول کرد و به شیوه ملوک و شاهان روی آورد و ستم آغاز کرد. وی عمویش، اسماعیل، را که با پدرش در اداره تونس شریک بود، کشت و پسر عمویش، ابوبکر، از بیم جان به بَنْزَرْت گریخت. احمد همچنین عده ای از مردم و بزرگان تونس را به مهدیه و دیگر نواحی تبعید کرد.
ابن عذاری، البیان المُغرِب فی اخبار الاندلس و المَغرِب، ج۱، ص۳۱۵.
در ۵۱۰، علی بن یحیی بن تمیم بن مُضَر، حاکم افریقیه، شهر تونس را به محاصره درآورد و احمدبن عبدالعزیز با او صلح کرد.
ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل، ج۱۰، ص۵۲۱.
۱. ↑ ابن عذاری، البیان المُغرِب فی اخبار الاندلس و المَغرِب، ج۱، ص۳۱۵.
...
