لغت نامه دهخدا احتصان. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) استواری : از اجابت حق امتناع نموده و به احتصان قلعه ای که داشت. شیطان باد غرور در دماغ او دمیده. ( جهانگشای جوینی ).
