آسفالت رویه که به آن آسفالت توپکا نیز گفته می‌شود، به منزله‌ی لایه‌ی نهایی و فوقانی در ساختار روسازی راه‌ها و سطوح مشابه عمل می‌کند. این لایه به‌طور مستقیم در معرض تماس با عوامل ترافیکی و جوی قرار داشته و مسئولیت حیاتی تحمل بارهای وارده از وسایل نقلیه و همچنین مقاومت در برابر شرایط نامساعد اقلیمی را بر عهده دارد. کیفیت و دوام آسفالت رویه، نقش محوری در پایداری کلی سازه راه و ارائه‌ی سطحی ایمن و راحت برای عبور و مرور ایفا می‌کند، از این رو، طراحی و اجرای صحیح آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
یکی از ویژگی‌های بارز آن، ترکیب دانه‌بندی ظریف‌تر و درصد قیر بالاتر آن در مقایسه با لایه‌های زیرین آسفالت است. این ترکیب مهندسی‌شده، به آسفالت رویه خواص مکانیکی برتری می‌بخشد؛ از جمله افزایش چشمگیر مقاومت در برابر سایش، تغییر شکل دائمی ناشی از ترافیک سنگین، و ترک‌خوردگی‌های حرارتی. حضور بیشتر قیر، علاوه بر افزایش انعطاف‌پذیری و چسبندگی، به بهبود خواص آب‌بندی سطح راه کمک کرده و نفوذ رطوبت به لایه‌های زیرین را به حداقل می‌رساند که این امر خود به طول عمر مفید راه می‌افزاید.
استفاده از آسفالت رویه با مشخصات فنی مطلوب، نه تنها به افزایش دوام و پایداری سطح جاده‌ها کمک می‌کند، بلکه باعث ارتقاء ایمنی تردد و کاهش هزینه‌های نگهداری و ترمیم در بلندمدت می‌شود. با توجه به اهمیت این لایه در عملکرد کلی راه، همواره تلاش می‌شود تا با به‌کارگیری مصالح با کیفیت، طراحی بهینه مخلوط آسفالتی و اجرای دقیق فرآیندهای مربوطه، سطحی با بالاترین استانداردهای کیفی ارائه گردد که بتواند به نحو احسن، وظایف متعدد خود را در برابر چالش‌های محیطی و ترافیکی به انجام رساند.
