ابوصادق تبانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آلِ تَبّان، یا تَبّانیان، خاندان مشهوری از دانشمندان و فقیهان حنفی مذهبی و سیاست پیشه خراسان در سده های ۴ و ۵ق/۱۰ و ۱۱م به روزگار سامانیان و غزنویان بودند. یکی از شخصیت های این خاندان، ابوصادق تبانی است.
ابوصادق تبانی، خواهرزاده ابوصالح تبّانی
کلیفورد ادموند باسورث، تاریخ غزنویان، ج۱، ص۱۷۹، ترجمه حسن انوشه، تهران ۱۳۵۶ـ۱۳۶۴ش.
ابوصادق در نیشابور به کسب دانش پرداخت.در ۴۰۲ خواجه علی میکائیل از غزنین به نیشابور رفت و ابوصادق مورد توجه وی قرار گرفت.در ۴۱۴ هنگامی که حسنک وزیر به حج می رفت، به دستور سلطان محمود چون به نیشابور رسید، ابوصادق را نزد خود خواند و او را نواخت و وی را همراه خود به بلخ برد.
بیهقی، محمد بن حسین، تاریخ بیهقی، ج۱، ص۲۶۴ـ ۲۶۵.
با بالا گرفتن کار سلجوقیان، در ۴۲۸ ابوصادق به دستور سلطان مسعود نزد بغراخان و ارسلان خان، حکام ترکستان، شتافت تا آن ها را علیه سلجوقیان تحریک کند و قرار بود که بعد از بازگشت، قاضی شهر نیشابور گردد.ابوصادق در هفتم ذیقعده ۴۲۸ آهنگ ترکستان کرد.سفر او یک سال و نیم طول کشید و با توفیق همراه بود.او در این سفر با دانشمندان آن دیار به مباحثه و مناظره می پرداخت و دایم بر آن ها برتری و تفوق می یافت.وی سرانجام عهدنامه همکاری را تنظیم کرد.در راه بازگشت، والی جِرم (شهری در نواحی بدخشان) او را دستگیر و اموالش را تصرف کرد، اما ابوصادق توانست فرار کند.وی در ۴۳۰ به غزنین وارد شد و سلطان از او دلجویی کرد و قرار شد که زیان مالی او را جبران کند.
بیهقی، محمد بن حسین، تاریخ بیهقی، ج۱، ص۶۹۶ـ۶۹۷.
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم