دانشنامه اسلامی
حاج شیخ ابوالقاسم دولت آبادی فرزند عبّاس، از علما و فضلای اصفهان در قرن سیزده هجری بوده است. در سال ۱۲۹۸ق در دولت آباد اصفهان متولّد شد، و در اصفهان نزد آقا سیّدابوالقاسم دهکردی، آقا میرزا احمد مدرّس، آقا سیّدمحمّدباقر درچه ای، حاج میرمحمّدصادق خاتون آبادی و آخوند ملاّعبدالکریم گزی تلمّذ نمود، آن گاه به نجف اشرف مهاجرت کرد، و نزد آقا میرزا محمّدحسین نایینی، حاج میرزا فتح اللّه شریعت اصفهانی و آخوند ملاّمحمّدکاظم خراسانی به تکمیل تحصیلات خویش پرداخت، و از اساتید خویش و نیز آقا سیّدابوالحسن اصفهانی اجازه روایت و اجتهاد دریافت نمود. آن گاه به اصفهان بازگشت، و در مدرسه نیماورد به تدریس پرداخت. گاهی در اصفهان و گاهی در دولت آباد بود، و سرانجام در ۲۶ ذی حجّه الحرام ۱۳۶۶ق به سنّ متجاوز از هفتاد سال وفات یافت، و در امام زاده شاه زاده محمود دولت آباد مدفون گردید. رسائلی در فقه و اصول نوشته، و حاشیه ای بر ذخیره المعاد آیت اللّه اصفهانی نوشته که به چاپ رسیده است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۰۶-۲۰۷.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۰۶-۲۰۷.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، مزارات اصفهان، ص۲۶۸-۲۶۹.
منبع
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۴۰.
...
