دانشنامه اسلامی
عبادت شأنی، مقابل عبادت فعلی بوده و عبارت است از عبادتی که در حال حاضر به آن نهی تعلق گرفته است ـ بالفعل عبادت نیست ـ ولی اگر به جای نهی، به آن امر تعلق می گرفت صلاحیت مقربیت داشت و آن امر، عبادی می بود. در حقیقت، عبادیت آن تعلیقی است و شأنیت عبادی بودن دارد، مثل: نماز حائض و روزه عید فطر و عید قربان، که اگر نهی به آنها تعلق نمی گرفت، صلاحیت و شأنیت عبادت بودن را داشتند، هر چند اکنون به واسطه نهی شارع، حرمت پیدا کرده اند.
[ویکی فقه] فعل دارای قابلیت عبادت بودن را عبادت شأنی می گویند.
عبادت شأنی، مقابل عبادت فعلی بوده و عبارت است از عبادتی که در حال حاضر به آن نهی تعلق گرفته است ـ بالفعل عبادت نیست ـ ولی اگر به جای نهی، به آن امر تعلق می گرفت صلاحیت مقربیت داشت و آن امر، عبادی می بود. در حقیقت، عبادیت آن تعلیقی است و شأنیت عبادی بودن دارد، مثل: نماز حائض و روزه عید فطر و عید قربان، که اگر نهی به آنها تعلق نمی گرفت، صلاحیت و شأنیت عبادت بودن را داشتند، هر چند اکنون به واسطه نهی شارع، حرمت پیدا کرده اند.
