دانشنامه اسلامی
کتاب، از ترجمه معنایی روان و سلیسی برخوردار است؛ ترجمه ای که سعی شده است تا حد امکان، با حفظ امانت در آن، از ادبیات روز نیز بهره برده باشد.
هریک از مترجمین، مقدمه ای بر کتاب افزوده اند. آقای حسینی در مقدمه خود، به بررسی باور مهدویت در میان سایر ادیان پرداخته است. وی معتقد است که عقیده به مهدی و مصلح بزرگ جهانی، از حوزه اعتقادات مسلمین نیز فراتر رفته و در ادیان قدیم، مانند: آیین زرتشتی، بودایی، یهود، مسیحیت و... به عنوان یک اصل مسلم و قطعی، مطرح است و هریک از انبیای سلف و رهبران مذهبی گذشته، به پیروانشان از آمدن مصلح غیبی و تشکیل دهنده حکومت واحد جهانی، بشارت داده و به مظلومان، ستمدیدگان، مستضعفان و بیچارگان، از سپری شدن فصل چپاولگری بین المللی و غارتگران حرفه ای و فرارسیدن بهار شکوفایی عدالت و پیاده شدن قانون مقدس الهی در سراسر گیتی، نوید داده اند.
وی با اشاره به اینکه در هریک از آیین، ادیان، مکاتب، ملل و اقوام، از مصلح جهانی با تعبیرهای متناسب با فرهنگ خود نام برده و سخن گفته اند، به معرفی این تعابیر پرداخته است؛ در آیین زرتشتی از او به نام «سوشیانت» یا «سوشیانس» (نجات دهنده بزرگ جهان)، در میان یهودیان به نام «ماشیع» (مهدی بزرگ) و در آیین هندی به نام «آواتارا»، در آیین بودایی به نام «بودای پنجم»، در میان برهماییان به نام «ویشنو»، در کتاب شاکمونی از کتب مقدس هندیان به نام «فرزند سید خلایق دو جهان»، در کتاب مقدس دادتک برهماییان به نام «آخرین وصی مناطا» (محمد) و در کتاب پاتیکل، به نام «راهنما» تعبیر نموده اند.
به باور وی، منتظران حقیقی، کسانی اند که انتظار خود را، خودسازی خویش در مقابل هواها و خواهش های نفسانی می دانند؛ منتظرانی که انتظار را بسیج همگانی، برای نهضت جهانی انقلابی بزرگ تاریخ بشریت تفسیر می کنند.
