لغت نامه دهخدا زبون افکن. [ زَ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) آنکه با ناتوانان زورآوری کند. ضعیف چزان. آنکه مردم ناتوان را بیازارد و با آنان زورآوری کند : مشو با زبون افکنان گاودل که مانی در اندوه چون خر بگل.نظامی.
