لغت نامه دهخدا خوش اندرخوش. [ خوَش ْ / خُش ْ اَ دَ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) بسیار خوش. بسیار نیکو. سخت خوش. سخت شادان و نکوحال : به آواز و چهره کش و دلکشم همان خوش همین خوش خوش اندرخوشم.سعدی.
