بام نورد

لغت نامه دهخدا

بام نورد. [ ن َ وَ ] ( نف مرکب ) آنکه بام نوردد. آنکه بام را طی کند. آنکه بر بام رود بنردبان. || ( اِ مرکب ) آنچه بدان بر بام شوند. زینه. پایه. نردبان. آنچه طول ( ارتفاع ) بام را بدان نوردند. ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ). و رجوع به نوردیدن شود.