لغت نامه دهخدا بار افتادن. [ اُ دَ ] ( مص مرکب ) افتادن بار از مرکوب. سقوط بار از حیوان بارکش : کار ازین صعب تر که بار افتادوارهان وارهان که کار افتاد.نظامی.
