[ویکی نور] ایوانوف ولادیمیر آلکسی یویچ. ویلادمیر ایوانف، مستشرق روسی در سال 1883م. در روسیه متولد شد. تخصص او در شناخت آثار و مطالعه افکار فرقه اسماعیلیه بوده است. ایوانف فارسی و عربی را در دانشگاه سن پترزبورگ فرا گرفت و لیسانس خود را از آنجا در 1911م. اخذ کرد. بعدها در گویش های جدید ایرانی و تصوف تخصص یافت و در مکتب محققان بزرگ روسی، همچون ویکتور روزن (1849-1908م)، و والنتین آ. ژوفسکی (1858-1918م)،درس خواند. در 1915م با موزه آسیایی، به عنوان گنجینه نسخه های خطی شرقی، ارتباط پیدا کرد. سفرهای بسیاری به آسیای مرکزی کرد و بیش از هزار نسخه عربی و فارسی برای موزه به دست آورد و در موزه آسیایی بود که هنگام بررسی مجموعه زاروبین، نخستین تماس عمده وی با ادبیات اسماعیلی حاصل شد. ایوانف در 1918م. وطن خود، روسیه را ترک گفت و دیگر هرگز به آنجا باز نگشت. از آن زمان تمام زندگی خود را منحصراً وقف تحقیقات اسماعیلی کرد و در هند و ایران بسر برد. در 1930م. در بمبئی بود که ایوانف تعداد زیادی دوست اسماعیلی پیدا کرد و به مجموعه های خطی آنها دسترسی یافت. روابط نزدیک او با پیروان اسماعیلی با سرعت بسط یافت و به دورترین گوشه های جهان اسماعیلی در بدخشان و نواحی مجاور آنجا چیترال، گیلگیت و هونزا رسید، جایی که اسماعیلیان نزاری به مولایی شهرت دارند. همچنین در بمبئی بود که ایوانف با دستیاری تنی چند از دوستان اسماعیلی خود، از جمله فیضی انجمن تحقیقات اسلامی را در 1933م. تأسیس کرد. این انجمن سلسله انتشاراتی داشت که عمدتاً به آثار اسماعیلی تخصیص یافته بود. ایوانف در 29 فروردین 1348 در تهران درگذشت. مکاتبات هانری کربن و ولادیمیر ایوانف (1326 - 1345 / 1966 - 1947)
