دانشنامه اسلامی
به آیه ۱۲ سوره حاقه، «آیه اذن واعیة» گفته می شود: (لنجعلها لکم تذکرة و تعیها اذن واعیة)
حاقه/سوره۶۹، آیه۱۲.
تعیها از ماده «وعی» (بر وزن سعی) در اصل به معنای نگهداری چیزی در قلب است، سپس به هر ظرفی وعاء گفته شده، چون چیزی را در خود نگه می دارد.
وصف وعی برای گوش
در آیه مورد بحث این صفت برای گوش ها ذکر شده است، گوش هایی که حقایق را می شنوند و در خود نگه می دارند. یا به تعبیر دیگر گاه انسان سخنی را می شنود، و فورا آن را از گوش بیرون می افکند همانطور که در تعبیرات عامیانه می گوئیم: از این گوش شنید و از گوش دیگر بیرون کرد، ولی گاه روی آن اندیشه می کند و در دل جای می دهد، و آن را چراغ راه زندگی خود می شمرد. این چیزی است که از آن تعبیر به وعی می شود.
دعای پیامبر بر امام علی
...
