دانشنامه اسلامی
بر اساس حکم آیه، مرد می تواند تا چهار ماه با همسر خود نزدیکی نکند اما پس از گذشت این مدت یا باید رجوع کرده و یا همسر خود را طلاق دهد. در صورت خودداری مرد و شکایت همسر، حاکم شرع موظف است تا او را زندانی کرده تا به یکی از دو امر رجوع و طلاق رضایت دهد. طبق برداشت از ادامه آیه، شکستن سوگند و برگشتن به سوی همسر، قبل از چهار ماه، گناهی را در پی ندارد اما باید کفاره شکسن سوگند را بپردازد. به باور برخی از مفسران، اسلام به طور کلی حکم ایلاء را ابطال نکرده است اما آثار سوء آن را از بین برده است.
برای ایلاء شروطی چون مدخول بها بودن زن، سوگند خوردن به نام خداوند و اسما و صفات او، دائمی یا بیش از چهار ماه بودن زمان آن و سوگند از روی خشم و غضب، ذکر شده است.
[ویکی اهل البیت] آیه ایلاء. آیه 226 سوره بقره/ 2 را «آیه ایلاء» گفته اند.
«لِّلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ»
در جاهلیت هنگامی که مردی از همسر خویش متنفر می شد، سوگند یاد می کرد که با او هم بستر نشود و از طلاق او نیز سرباز می زد و از این طریق، او را می آزرد. در آغاز اسلام نیز برخی چنین می کردند که این آیه نازل شد و فرمود: هر کس چنین سوگندی بخورد، فقط چهارماه می توان بر این وضعیت صبر کرد و اگر شوهر پس از این مدت از تصمیم خود برگردد، اشکالی ندارد؛ البته مرد باید کفاره بدهد و ده فقیر را اطعام کند.
اگر پس از این مدت، مراجعه نکرد. بر اساس روایات، زن می تواند به حاکم اسلامی مراجعه کند و حاکم اسلامی مرد را وامی دارد که یا رجوع کند یا زن را طلاق دهد و اگر سرباز زد، او را حبس می کند تا بپذیرد.
