دانشنامه اسلامی
اطعام خداوند به قریش و رهایی آنان از گرسنگی: «لایلاف قر یش» «(کیفر لشکر فیل سواران) بخاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و زمینه ظهور پیامبر فراهم شود)! » «فلیعبدوا ر ب هـذا البیت» «پس (بشکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند،» «الذی اطعمهم من جوع وآمنهم من خوف» «همان کس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و ناامنی ایمن ساخت.» (ایلاف) مصدر است و به معنی الفت بخشیدن ، و (الفت) به معنی اجتماع تواءم با انسجام و انس و التیام است؛ منظور ایجاد الفت میان قریش و سرزمین مقدس مکه ، و خانه کعبه است ، زیرا آنها و تمام اهل مکه به خاطر مرکزیت و امنیت این سرزمین در آنجا سکنی گزیده بودند، بسیاری از مردم حجاز هر سال به آنجا می آمدند، مراسم حج را بجا می آوردند، و مبادلات اقتصادی و ادبی داشتند. واژه (قریش) به طوری که بسیاری از مفسران و ارباب لغت گفته اند در اصل به معنی نوعی از حیوانات بزرگ دریائی است که هر حیوانی را به آسانی می خورد! این عبارت از ابن عباس معروف است که وقتی از او سؤ ال کردند: چرا قریش را قریش می نامند؟ در پاسخ چنین گفت : لدابة تکون فی البحر من اعظم دوابه یقال لها القریش ، لا تمر بشی ء من الغث و السمین الا اکلته !: این به خاطر آن است که در اصل نام حیوانی از بزرگترین حیوانات دریا است که به هیچ حیوان لاغر و چاقی نمی گذرد مگر اینکه آن را می بلعد!
