دانشنامه اسلامی
وفات او را اغلب در ۱۳ محرم گفته اند،
ابن دبیثی محمد بن سعید، ذیل تاریخ بغداد، ج۱، گ ۱۴۱ب، تصویر نسخه خطی کتابخانه شهید علی پاشا.
ابوالخیر در خاندانی اهل دانش که از طالقان قزوین بودند، پروش یافت و نه تنها پدرش اسماعیل از عالمان برجسته آن دیار شمرده می شد، بلکه نیای بزرگ او محمد بن عباس نیز فقیهی سرشناس بوده و سال ها در طالقان مسند قضا داشته است.
رافعی عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۱، ص۴۵۰، حیدر آباد دکن، ۱۹۸۵م.
وی در این فرصت، علاوه بر ابوسعد محمد بن یحیی نیشابوری، از شیوخ بزرگ نیشابور چون «محمد بن عبدالله ارغیانی، عبدالغافر بن اسماعیل فارسی، محمد بن فضل فراوی، عبدالمنعم بن عبدالکریم قشیری و زاهر بن طاهر شحامی» که در فاصله سال های ۵۲۸-۵۳۸ ق وفات یافته اند، دانش آموخت. به علاوه در طوس از «محمد بن منتصر متولی» و «ابوسعید ناصر بن سهل نوقانی» در معیت ابوسعد سمعانی استماع کرد.
سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۹، ص۱۲، حیدر آباد دکن، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
...
