دانشنامه اسلامی
با آن که نام، شهرت و دین او و نیز نام پدرش در آغازِ برخی از نسخه های آثار او آمده، ولی حاجی خلیفه لقب او را امین الدوله و الدین و نامش را ابوالفرج یعقوب آورده است.
پدر او از مسیحیان کرک (در خاور بحر المیت، در اردن) بود و در روزگار الملک الناصر یوسف بن محمد ایوبی (634- 658ق) در صَرخد به شغل دیوانی گمارده شد و در همین ایام با ابن ابی اصیبعه آشنایی و پیوندی دیر پا یافت. همین دوستی سبب شد که ابن ابی اصیبعه به خواهش او، پسرش ابوالفرج را به شاگردی بپذیرد. ابن ابی اصیبعه از هوشمندی، متانت، کم حرفی و علاقه مندی شاگرد خود به دانستن احوال دانشمندان یاد کرده است و جامعترین شرح حال ابن قف را نیز در اثر مشهور همو می توان یافت؛ اگرچه به احتمال، اطلاعات مربوط به سال های پس از 668ق درباره ابن قف را شاگردان ابن ابی اصیبعه به کتاب افزوده اند.
ابوالفرج کتاب های «المسائل» حنین بن اسحاق، «الفصول و تقدمة المعرفه» بقراط و نیز آثار رازی را نزد ابن ابی اصیبعه خواند و مقدمات ضروری طب، شناخت انواع بیماری و راه های مداوای آنها را فراگرفت. پس از چندی همراه پدر به دمشق رفت و نزد دانشمندان آن دیار نیز به شاگردی پرداخت. طب را نزد حکیم نجم الدین بن منفاخ و موفق الدین یعقوب سامری، فلسفه را نزد شیخ شمس الدین عبدالحمید خسروشاهی و عز الدین حسن غنوی ضریر و هندسه را نزد شیخ مؤید الدین عرضی فراگرفت. با این همه به طب بیش از سایر دانش ها اقبال داشت و در آغاز کار چند سال در دژ عجلون طبابت کرد و سپس به دمشق بازگشت.
وی به رغم اشتغال به معالجه سپاهیان مملوکی، از مشهورترین استادان طب زمان خود در سوریه بود و نیز به داشتن آثار بسیار شهرت داشت.
ابن قف بی شک یکی از پزشکان برجسته قرن هفتم است و در ردیف بزرگترین پزشکان عرب و مسلمان به شمار آمده است. باید به خاطر داشت که جریان جنگهای صلیبی در سوریه و فلسطین، در شکوفایی علمی او، به ویژه در فن جراحی، تأثیر بسزایی داشت، زیرا وی پیوسته می بایست به عنوان پزشک و جراح به مداوای مجروحان جنگی بپردازد.
