ابن بابک. [ اِ ن ُ ب َ ] ( اِخ )عبدالصمدبن منصوربن حسن بن بابک. وفات 410 هَ.ق. شاعر معروف به زبان عربی. او اصلاً ایرانی بوده و بسیاری از رؤسا را مدح گفته و چون نزد صاحب بن عباد آمد صاحب از او پرسید توئی ؟ ابن بابک در جواب گفت انا ابن بابِک ، یعنی منم خانه زاد تو و صاحب را این جواب اوخوش آمد. وفات او در بغداد بوده. ( از ابن خلکان ).
