معنی ابن عبدون

ابن عبدون

لغت نامه دهخدا

ابن عبدون. [ اِ ن ُ ع َ ] ( اِخ ) ابومحمد عبدالمجیدبن عبدون اندلسی. شاعر و محدث. وفات او به سال 529 هَ.ق.او رازدار بنی افطس بود ازجمله متوکل عمر. و به سال 500 صاحب السر علی بن یوسف مرابطی گردید. وی را اشعاری رائق و منشآت بلیغ بوده و قصیده رائیه او در مرثیه یکی از بنی افطس مشهور و از امهات قصائد است. و گروهی از بزرگان ادب را بر آن شروحی است ، ازجمله جمال الدین ابن الجوزی و اسماعیل بن احمدبن اثیر و غیرهما.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ عُبْدون ، ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز (د ۴۲۳ق /۱۰۳۲م)، فقیه و محدّث امامی می باشد.
وی به ابن حاشر نیز شهرت دارد.
[ویکی فقه] ابن عبدون (ابهام زدایی). ابن عبدون ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • احمد بن عبدون، اِبْن ِ عُبْدون ، ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز (د ۴۲۳ق /۱۰۳۲م)، فقیه و محدّث امامی• مختار بن حسن عبدون، ابوالحسن مختار بن حسن بن عبدون بن سعدون بن بطلان، مشهور به ابن بطلان یا ابن عبدون از اطباء مسیحی بغداد در قرن پنجم
...