لغت نامه دهخدا
حسن عسکری. [ ح َ س َ ن ِ ع َ ک َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲبن سعیدبن اسماعیل بن زیدبن حکیم ، مکنی به ابو احمد.منسوب به شهر عسکر مکرم اهواز ( 382 - 293 هَ. ق. ).او راست : «الحکم و الامثال » و هشت کتاب دیگر که در هدیة العارفین ( ج 1 ص 273 ) و زرکلی ( چ 1 ) یاد شده است.
حسن عسکری. [ ح َ س َ ن ِ ع َ ک َ ] ( اِخ ) ابن علی الهادی ( علی الصابر )بن محمدالتقی بن علی بن موسی الرضا. معروف به حسن خالص. امام یازدهم شیعه اثناعشری است. مکنی به ابومحمد است و در مدینه در 243 هَ. ق. و 846 م. متولد شد و با پدرش به سامراء که پایتخت عباسیان بود، آمد و در آنجا به سال 260 هَ. ق. و 873 م. درگذشت. روز مرگ وی تمام بازار تعطیل و تشییع بزرگی از جنازه وی از طرف امرا به عمل آمد و در خانه ای که پدرش در سامرا در آن دفن بود، به خاک سپرده شد. وی پدر محمدبن الحسن قائم آل محمد و امام دوازدهم شیعه است. رجوع به محمدبن حسن شود. ( الفصول المهمه ) ( زرکلی چ 1 ص 231 ) ( نزهةالقلوب ج 3 ص 42 ) ( حبیب السیر ).
