لغت نامه دهخدا اثباط. [ اَ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ثَبِط. ( منتهی الارب ).اثباط. [ اِ ] ( ع مص ) اثباط مرض کسی را؛ مفارقت نکردن بیماری از وی.
