علیاری

لغت نامه دهخدا

علیاری. [ ع َ ] ( اِخ ) حسن بن علی بن عبداﷲبن محمدبن محب اﷲبن محمدجعفر علیاری قراجه داغی تبریزی. اصولی و فقیه. وی بیش از ده سال در نجف اشرف اقامت داشت و نزد بسیاری از علما تحصیل کرد. سپس به تبریز بازگشت و در سال 1358 هَ. ق. درگذشت. او راست : 1- بدائع الاسلام فی شرح شرائع الاسلام. 2- جامع السعادة. 3- صراط النجاة. 4- مشکاة الاصول الی علم الاصول ، در سه مجلد. 5- مشکاة الانوار فی اصول الدین ، در دو مجلد. ( از معجم المؤلفین ج 3 ص 256 از اعلام الشیعةآغابزرگ ج 1 ص 416 ). و نیز رجوع به حسن علیاری شود.

فرهنگ فارسی

حسن بن علی بن عبدالله بن محمد بن محب الله بن محمد جعفر علیاری فراجه داغی تبریزی اصولی و فقیه وی بیش از ده سال در نجف اشرف اقامت داشت و نزد بسیاری از علما تحصیل کرد سپس به تبریز بازگشت و در سال ۱۳۵۸ قمری درگذشت

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] علیاری (ابهام زدایی). علیاری ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • میرزا علی غروی علیاری، یکی از مجتهدین و عرفای معاصر و از شاگردان سیدعلی قاضی طباطبایی• علی بن عبدالله علیاری تبریزی، از علمای بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری قمری
...