معنی شوف | لغت یاب

شوف

لغت نامه دهخدا

شوف. [ ش َ ] ( ع اِ ) آلتی است از چوب یا سنگ و مانند آن که بدان زمین زراعت را برابر کنند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ماله ( نزد کشاورزان ). ( یادداشت مؤلف ).
شوف. [ ش َ] ( ع مص ) زدودن و جلا دادن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). بزداییدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || قطران مالیدن شتر را. || آرایش داده شدن دختر: شیفت الجاریة ( مجهولاً ). ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). بیاراستن. ( تاج المصادر بیهقی ).