لغت نامه دهخدا
- آرامیده شدن؛ سجو. تفرج.
- آرامیده شدن ورَم و آماس؛ انفشاش.
- آرامیده کردن ستور؛ توقیر آن. تسکین او.
- آرامیده گفتن؛تهوید. نرم گفتن. آهسته و شمرده گفتن.
ارامیده
- آرامیده شدن؛ سجو. تفرج.
- آرامیده شدن ورَم و آماس؛ انفشاش.
- آرامیده کردن ستور؛ توقیر آن. تسکین او.
- آرامیده گفتن؛تهوید. نرم گفتن. آهسته و شمرده گفتن.
فرهنگ فارسی
ساکت نرم گفتن
جمله سازی با ارامیده
همرهان در منزل آرامیده و غالب ز ضعف پا برون نارفته از نقش کف پایم هنوز
به جائی امن آرامیده مرغی داشت ماوایی صدای شهپر شاهین برآمد ناگه از جائی
این کشتی تجاری حامل ۱۱۰۰ آمفورا بوده و در اعماق ۳۶ تا ۴۲ متری آرامیده بود.
برق بیرنگ است عشق اما درین صحرای وهم ی هوس خاموش امشب آهم آرامیده است
دلت بحریست آرامیده اما در غضب کرده تلاطم‌هایش سیلی کاری دریای طوفانی
