تربع
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
تربّع به عنوان عملی مستحب در برخی حالات نماز ذکر شده؛ لیکن در مراد از آن اختلاف است و ظاهراً شهید ثانی نخستین کسی است که تربّع را به معنای نخست تعریف کرده است، که از آن به «جلوس قُرفصاء» نیز تعبیر میشود. این معنا به مشهور نیز نسبت داده شده است؛ امّا برخی از آن جهت که در روایات و کلام اهل لغت و نیز قدما نیامده، بر آن اشکال کردهاند. از اینرو، برخی مراد از آن را در نماز، همان دو زانو نشستنی که در حال تشهد یا نشسته نماز خواندن در میان مردم متعارف است دانسته و برخی دیگر آن را همان چهار زانو نشستن ـ که در لغت آمده است ـ تعریف کردهاند.
تربع در قرائت نماز
تربّع هنگام قرائت برای کسی که به دلیل ناتوانی یا مستحب بودن نماز، نشسته نماز میگزارد و نیز ـ بنابه قولی ـ در حال تشهد، مستحب است.
تربع زن در نماز
تربّع برای زن نیز هنگام تشهّد ـ بلکه در همه حالات نماز که مینشیند ـ مستحب است.
تربع بین دو سجده
...
