زروانی. [ زَ / زُ ] ( ص نسبی ) منسوب است به زروان که نام اجدادی است. ( از الانساب سمعانی ). منسوب به زروان. آیین زروان ( یکی از ادیان ایران باستان در زمان ساسانیان ). رجوع به زروان ، ماده بعد، ایران در زمان ساسانیان و مزدیسنا شود.
فرهنگ فارسی
آیین زروانی . یکی از ادیان ایران باستان که در زمان ساسانیان رواج یافت و پیروان آن زروان اکرانه را خدای بزرگ و خالق اهور مزدا و اهریمن دانند . بسیاری از نویسندگان و مورخان قرنهای ۸ - ۵ م . اسطوره ذیل را راجع به آفرینش از عقاید ایرانیان عهد ساسانی نقل کرده اند و آن متعلق به آیین زروانی است : زروان خدای نخستین در مدت ۱٠٠٠ سال قربانیها کرد تا پسری بیابد و نام او را هرمزد نهد . اما عاقبت وی درباره تاثیر قربانیها خود بشک افتاد . پس دو پسر در بطن او پدید آمدند : یکی (( هرمزد ) ) چون وی قربانی کرده بود دیگری اهریمن زیرا که وی شک کرده بود . زروان وعده داد که پادشاهی جهان را بیکی از آن دو - که زود تر بحضورش آید - عطا کند . پس اهریمن سینه پدر بشکافت و خود را بدو نمود . زروان پرسید : کیستی ? پاسخ داد : پسر توام . زروان گفت : پسرم دارای بوی خوش و نورانی است و تو ظلمانی و بد بویی . درین هنگام (( هرمزد ) ) با پیکری نورانی و معطر خویشتن بدو نمود . زروان او را بفرزندی شناخت . اهریمن وعده پدر را بخاطر او آورد . زروان پاسخ داد که سلطنت جهان را مدت ۹٠٠٠ سال باهریمن خواهد داد اما پس از انقضای مدت مزبور هرمزد تنها سلطان جهان خواهد بود . ( صفت ) منسوب به زروان پیرو آیین زروان . منسوب است به زروان که نام اجدادی است
