( حافرة ) حافرة. [ ف ِ رَ ] ( ع اِ ) مؤنث حافر. || اوّل هر چیزی ، یقال : التقوا فاقتلوا عند الحافرة؛ یعنی در اول دچار شدن. ( منتهی الارب ). رجععلی حافرته ؛ بازگشت به همان راه که آمده بود. ( منتهی الارب ). یقولون أَ اًنّا لمردودون فی الحافرة. ( قرآن 10/79 )؛ آیا ما ردشدگانیم در حالت اوّل ؟ ( تفسیر ابوالفتوح چ 1 ج 5 ص 467 ). فی المثل : النقد عند الحافرة او عند الحافر؛ یعنی در اول کلمه. و اصله ان الخیل اکرم ما کانت عندهم و کانوا لایبیعونها نسئة یقول له الرجل للرجل ؛ ای لایزول حافره حتی یأخذ ثمنه و کانوا یقولونها عند السبق و الرّهان ؛ ای اوّل ما یقع حافرالفرس علی الحافر؛ ای المحفورة فقد وجب النقد. هذا اصله ثم کثر حتی استعمل فی کل اولیة. ( منتهی الارب ).
