لغت نامه دهخدا
عاقبت کار او در دو جهان خیر کرد
عاقبت کار او خیر بود لاجرم.منوچهری. || تسبیل. انفاق. نفقه دادن در راه خدا. در راه خدا دادن :
بیدارباش و مصلحت اندیش و خیرکن
درویش دست گیر و خردمند پروران.سعدی ( صاحبیه ).همین طریق نگهدار و خیر کن امروز
ببوی رحمت فردا عمل کند عامل.سعدی.تو بجای پدر چه کردی خیر
که همان چشم داری از پسرت.سعدی ( گلستان ).که چندانکه جهدت بود خیر کن
ز تو خیر ماند ز سعدی سخن.سعدی ( بوستان ).بنام طره دلبند خویش خیری کن
که تا خداش نگهدارد از پریشانی.حافظ.- حلوا خیرکردن ؛ در راه خدا و برای آمرزش مرده ای حلوا پختن و انفاق کردن.
- امثال :
روباه تا ته چاه است کرباس خیر می کند.
کرباس خیر کردن ؛ در راه خدا و برای رهائی از مصیبتی کرباس انفاق کردن.
|| اصطلاحی است بین قماربازان یعنی گفتن اینکه من نقشی و شرکتی در این دست ندارم.
