[ویکی فقه] نهی بعد امر به نهی از متعلق امر حقیقی یا توهمیِ پیشین اطلاق می شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد. نهی بعد امر مقابل نهی ابتدایی بوده و به این معنا است که به دنبال امر یا توهم صدور آن از جانب شارع نهیی ای وارد شود و یا به دنبال وجوب یا توهم وجوب چیزی، نهیی از آن برسد.