دانشنامه آزاد فارسی
در اصول فقه، هرگاه دستوری بر انجام دادنکاری صادر شود و اجرای آن دستور متوقّف بر امری باشد، به آن امر «مقدمه» و به امری که تحقّق آن موکول به تحقّق مقدمه باشد «ذی المقدمه» گویند. بنابراین اگر ذی المقدمه واجب باشد، در اصطلاح اصولیان به مقدمۀ آن «مقدمۀ واجب» گویند. مانند وضو نسبت به نماز. در این مثال، وضو مقدمۀ واجب (نماز) است.
