لغت نامه دهخدا
علی تونسی. [ ع َ ی ِ ن ِ ] ( اِخ )ابن زیاد تونسی ، مکنّی به ابوالحسن. وی فقیه بود و موطا را نزد مالک بن انس خواند و قریب پنج سال پس از مالک زیست. و در حدود سال 184 هَ. ق. درگذشت. ( از معجم المؤلفین بنقل از طبقات الفقهاء شیرازی. ص 129 ).
علی تونسی. [ ع َ ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن عبدالجباربن سلامه هذلی تونسی ، مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی هذلی شود.
علی تونسی. [ ع َ ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ تونسی مالکی. ساکن مصر. ملقّب به علاءالدین و مکنّی به ابوالحسن. عالم و ادیب متوفی در سال 1190 هَ. ق. وی مدتی متولی مشیخه رواق المغاربة در جامع ازهر بوده است. او را شرحی بر رساله راعب پاشای وزیر در عروض است. و نیز تحریرات بسیاری دارد. ( از معجم المؤلفین بنقل از هدیةالعارفین ج 1 ص 769. سلک الدرر ج 3 ص 259 ).
علی تونسی. [ ع َ ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن ابی القاسم بن محمدبن فرحون تونسی الاصل مدنی المولد و المنشاء، مالکی ، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن فرحون. وی فقیه و محدث و واعظ و عالم فرایض و نحوی و ادیب و شاعر بود و در بیستم ربیعالاول سال 698 هَ. ق. متولد شد. پس از آموختن فقه و حدیث به دمشق و قاهره سفر کرد و در بیست و سوم جمادی الاخر سال 746 هَ. ق. درگذشت. او راست : 1 - دیوان شعر. 2 - الزاهر فی المواعظ و الحکایات و الاحادیث و الذخایر. 3 - نزهةالنظر و نخبةالفکر فی شرح لامیةالعجم. ( از معجم المؤلفین بنقل از الدررالکامنه ابن حجر ج 3 ص 115. الدیباج ابن فرحون ص 214. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 767 و 948. ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 269 ).
علی تونسی. [ ع َ ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن محمد میلی جمالی تونسی مالکی. رجوع به علی جمالی شود.
علی تونسی. [ ع َ ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن یونس بن عبداﷲ لهواری تونسی ، ملقّب به نورالدین و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی لهواری شود.
علی تونسی. [ ع َ ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) علی صادق بای تونسی. او راست : مناهج التعریف باصول التکلیف ، که درسال 1302 هَ. ق. از تألیف آن فراغت یافت. ( از معجم المؤلفین بنقل از ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 563 ).
