«سابقه‌داری» واژه‌ای فارسی است که به داشتن تجربه، سابقه یا پیشینه‌ی قبلی در یک زمینه مشخص اشاره دارد. وقتی گفته می‌شود کسی «سابقه‌دار است»، منظور این است که او در یک شغل، حرفه، فعالیت اجتماعی یا حتی رفتارهای خاص، پیشینه و تجربه‌ای دارد که او را از دیگران متمایز می‌کند. این واژه معمولاً در موقعیت‌های رسمی، کاری یا حقوقی به کار می‌رود تا نشان دهد فرد دارای تجربه و تاریخچه قابل توجهی است.
در برخی کاربردها، «سابقه‌داری» می‌تواند معنای مثبت یا منفی داشته باشد. از دید مثبت، سابقه‌دار بودن یعنی فرد تجربه کافی دارد و در انجام امور تخصصی یا مسئولیت‌ها توانمند است. به عنوان مثال، یک کارمند سابقه‌دار در اداره، به دلیل تجربه‌ی قبلی می‌تواند تصمیمات بهتری بگیرد و کارها را سریع‌تر و صحیح‌تر انجام دهد. اما در معنای منفی، سابقه‌دار بودن ممکن است به پیشینه‌ای از تخلفات یا رفتارهای نامطلوب اشاره کند، مانند وقتی گفته می‌شود «این فرد سابقه‌دار در ارتکاب جرم است».
در محاوره و زندگی روزمره، «سابقه‌داری» اغلب برای نشان دادن توانایی، تجربه و اعتبار شخص استفاده می‌شود. افراد سابقه‌دار معمولاً اعتماد دیگران را بیشتر جلب می‌کنند، زیرا تاریخچه و تجربه آن‌ها قابل بررسی است و می‌تواند معیار خوبی برای سنجش مهارت، دانش یا رفتارشان باشد. بنابراین، سابقه‌داری نه تنها نشان‌دهنده گذشته فرد است، بلکه معمولاً به اعتبار و اعتماد او در حال و آینده نیز مربوط می‌شود.
