دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
فرش (۶ بار)ها (۱۳۹۹ بار)
گستردن. «فَرَشَ الشَّیْءَ: بَسَطَهُ». . زمین را گستردیم بهتر آماده کنندگانیم. فرش و فراش (بر وزن حساب) مصدراند و به معنی مفعول (مفروش) نیز آیند. مثل . خدائی که زمین را به نفع شما گسترده گردانید. فراش به فتح اول جمع فراشه به معنی پروانه است . روزی که مردم مانند پروانههای پراکنده شوند. . به عقیده راغب فرش به معنی حیوان مرکوب است گوید: «الفرش ما یفرش من الانعام ای یرکب» به نظر نگارنده مراد از حموله حیوان باربر و از فرش مرکوب است یعنی: از چهارپایان باربر و مرکب برای شما مسخر کرد بخورید از آنچه خدا روزی داده. اینکه حَمُولَه را چهارپایان بزرگ و فَرْش را چهارپایان کوچک (کره) گفتهاند بسیار سخیف است این آیه نظیر آیات ذیل است که بار بردن و مرکب بودن چهارپایان را عنوان کرده است . . فُرُش بر وزن عُنُق جمع فراش است. راغب گفته به هر یک از زوجین به طور کنایه فراش گفته میشود که رسول خدا «صلی اللَّه علیه و آله» فرموده: «اَلْوَلَدُ لِلْفِراشِ». حدیث فوق چنین است: «الْوَلَدُ لِلْفِراشِ وَ لِلْعاهِرِ الْحَجَرُ» به نظر راغب فراش در حدیث به معنی شوهر است. یعنی فرزند مال شوهر است و زانی ممنوع میباشد. فیومی نیز در مصباح آن را شوهر معنی کرده و گوید: زوجین نسبت به یکدیگر فراش نامیده میشوند. «مَرْفُوعَة» چنانکه گفتهاند به معنی بلند مقام است در عقل و جمال و کمال یعنی: برای آنهاست زنانی والامقام که ما آنها را به طرز مخصوصی به وجود آوردهایم و آنها را دوشیزگان قرار دادیم.
