لغت نامه دهخدا
ذبابة. [ ذَب ْ با ب َ ] ( ع ص ) خوشیده. هواسیده. پژمریده. پژمرده. پلاسیده : شفةٌ ذبّابة؛ لبی پژمریده. لبی خوشیده.
ذبابة. [ ذُ ب َ ] ( اِخ ) نام موضعی است به عدَن ابین. || نام محلی است به اجاء.
ذبابه
ذبابة. [ ذَب ْ با ب َ ] ( ع ص ) خوشیده. هواسیده. پژمریده. پژمرده. پلاسیده : شفةٌ ذبّابة؛ لبی پژمریده. لبی خوشیده.
ذبابة. [ ذُ ب َ ] ( اِخ ) نام موضعی است به عدَن ابین. || نام محلی است به اجاء.
فرهنگ فارسی
( اسم ) مونث ذباب
خوشیده . هواسیده . پژمریده .
