لغت نامه دهخدا خون دل خوردن. [ ن ِ دِ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) آزارکسی کردن. موجب رنج و ناراحتی کسی شدن : گر خون دل خوری فرح افزای می خوری ور قصد جان کنی طرب انگیز می کنی.سعدی ( خواتیم ). || رنج بردن. ناراحتی کشیدن. سعی بسیار کردن : سالها اهل ادب باید که خون دل خورندتا چو صائب آشنای طرز مولانا شوند.صائب.