لغت نامه دهخدا
خنث. [ خ ِ ] ( ع اِ ) جماعت متفرق. || درون دهان که نزدیک دندانها باشد. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خنث. [ خ ُ ] ( ع اِمص ) شکستگی. دوتایی. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ج ، خناث.
خنث. [ خ َ ن َ ] ( ع مص ) دوتا شدن. شکسته گردیدن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خنث. [ خ َ ن ِ ] ( ع ص ) سست. شکسته. دوتاه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خنث. [ خ ُ ن َ ث ُ ] ( ع ص ) یا خنث ؛ ای مرد شکسته دوتاه. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
