لغت نامه دهخدا خلیفه گری. [ خ َ ف َ / ف ِ گ َ ] ( حامص مرکب ) سمت خلیفه داشتن. مقام خلیفه داشتن. ( یادداشت بخط مؤلف ). ( در اصطلاحات دینی ترسایان ): در تهران خلیفه گری های ارامنه است. ( یادداشت بخط مؤلف ).
