حالی بین

لغت نامه دهخدا

حالی بین. ( نف مرکب ) خلاف دوربین. که مآل بین نباشد :
چشم را این نور [ نور مستعار ] حالی بین کند
چشم عقل و روح را گرگین کند.مولوی.دمبدم بر رو فتد هر جا رود
دیده و جانی که حالی بین بود.مولوی.