معنی تسمیت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

تسمیت. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) نام خدای گفتن بر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || دعا کردن کسی را که عطسه زند. ( تاج المصادر بیهقی ) یرحمک اﷲ گفتن عطسه دهنده را. ( منتهی الارب ) ( از المنجد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). دعا کردن عطسه کننده را چنانکه گویند: یرحمک اﷲ. ابوعبید گوید تشمیت اعلی است و ثعلب گوید اصل تسمیت است. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به تشمیت شود. || ملازم بودن میانه روی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || ملازم راه بودن : سمَّت فلان ُ؛ لزم السمْت ای الطریق. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ) ( از المنجد ).
تسمیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) نام کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) ( دهار ). نامیدن و به نامی خواندن و نام نهادن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). نام نهادن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). نام گذاشتن برای کسی. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || بسم اﷲالرحمن الرحیم گفتن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ذکر نام خدا. ( از متن اللغة ). آوردن شروع کننده کار نام خدا را. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مستحب است انسان به کسی که عطسه می کند «یرحمک اللّه» (تسمیت)بگوید حتی اگر در حال نماز باشد.
این اصطلاح در باب طهارت و صلات به مناسبت آمده است.اگر مؤمنی عطسه کرد، تسمیت «گفتن یرحمک اللّه»به او، حتّی- بنابر تصریح بسیاری از فقها- برای نمازگزار، مستحب است. پاسخ دادن تسمیت با گفتن «یغفر اللّه لکم» یا «یغفر اللّه لکم و یرحمکم اللّه» مستحب است. برخی پاسخ دادن را واجب دانسته اند. تسمیت کسی که تا سه بار پشت سرهم عطسه کند مستحب است. سخن گفتن در حال تخلی کراهت دارد، لیکن تسمیت مکروه نیست.