پوست بردن

لغت نامه دهخدا

پوست بردن. [ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) جحف. ( منتهی الارب ). ستردن پوست از تن :
گرش نبرد ز تن آفتاب لطفت پوست
چو ژاله آب چه ریزد ز استخوان گوهر.حسین ثنائی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

ستردن پوست از تن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال فرشتگان فال فرشتگان فال نخود فال نخود فال تک نیت فال تک نیت فال احساس فال احساس