نَعیم سِدِهی اصفهانی (۱۲۷۲ـ۱۳۳۴ق) شاعر ایرانی. به شیوۀ سنتی شعر می گفت و بخشی از شعرهایش به آیین بهایی مربوط می شود. خود او از پیروان این آیین بود. دیوانش (بمبئی، ۱۳۴۵ق) نشر یافته است.
دانشنامه اسلامی
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است شاعر. در اوایل مشروطه در تهران درگذشت. پسرش منشی اول سفارت انگلیس در تهران بود. از آثار وی: «کلیات نعیم سدهی»، شعر.