دانشنامه اسلامی
قرآن کریم می فرماید، علی علیه السّلام و فاطمه علیهاالسّلام برای شفای فرزندانشان نذر فرمودند: «یوفون بالنذر ویخافون یوما کان شره مستطیرا» آنها به نذر خود وفا می کنند، و از روزی که عذابش گسترده است می ترسند. (در شان نزول آیه آورده شده است: حسنین علیهما السلام بیمار شدند و امام علی و فاطمه علیهما السلام به پیشنهاد رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم برای شفای آن دو نذر کردند)
وفای به نذر
به فرموده قرآن کریم علی و فاطمه علیهما السلام، وفاکننده به نذر خویش می باشند: «یوفون بالنذر ویخافون یوما کان شره مستطیرا» آنها به نذر خود وفا می کنند، و از روزی که عذابش گسترده است می ترسند. (در شان نزول آیه آورده شده است: حسنین علیهما السلام بیمار شدند و امام علی و فاطمه علیهما السلام به پیشنهاد رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم برای شفای آن دو نذر کردند)
← معنای مستطیر
این آیات به ذکر اعمال و اوصافی که ابرار و عباد الله دارند، پرداخته با ذکر پنج وصف دلیل استحقاق آنها را نسبت به این همه نعمتهای بی مانند توضیح می دهد. می فرماید: آنها به نذر خود وفا می کنندو از روزی که عذاب و شر آن گسترده است بیمناکند، جمله «یوفون» و «یخافون» و جمله های بعد از آن که همه به صورت فعل مضارع آمده نشان می دهد که این برنامه مستمر و همیشگی آنان است.البته همانگونه که در شأن نزول گفتیم مصداق اتم و اکمل این آیات امیرمؤمنان علی و فاطمه زهرا و فرزندان آنها حسن و حسین (سلام الله علیهم اجمعین) می باشند که نذر خود را در مورد سه روز روزه داشتن ادا کردند، و جز با آب افطار ننمودند، و قلب آنان از خوف خدا و خوف قیامت مالا مال بود. ترس آنها از شر آن روز بزرگ اشاره به ایمانشان به مسأله معاد ، و احساس مسؤولیت شدید در برابر فرمان الهی است.آنها به خوبی معاد را باور کرده اند، و به تمام کیفرهای بدکاران در آن روز ایمان دارند، و اثر این ایمان در اعمالشان کاملا نمایان است.
