نخ باف

لغت نامه دهخدا

نخ باف. [ ن َ ] ( نف مرکب ) نخ ریس. نخ بافنده. نخاخ.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه نخ ریسدنخ بافنده نخ ریس .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم