[ویکی اهل البیت] ملا حسن یزدی یکی از اعلام بزرگ مکتب در قرن سیزدهم هجری است. بیشتر سنوات عمر شریفش در عتبات عالیات سپری شد. عالمی زاهد و مجتهدی متقی و پارسا بود. زهد و ورع او زبان زد خاص و عام گردید. به مجالس ارشاد و اقامه مجالس عزای اهل بیت، مخصوصا خامس آل عبا حسین زهرا روحی له الفداء اهتمام زیاد می نمود و تا آخر عمر به این امر مواظبت می نمود. مرتبا در منزل خویش و یا به مسجدش اقامه عزا و ترویج مکتب می نمود و خود ذاکری و نوکری آقا سید الشهدا علیه السلام را افتخار می نمود، و پس از موعظه و پند مردم را به سوگ حسینی می گریانید. او کتابی در مقتل به نام مهیج الاحزان دارد. وی قسمتی از عمر شریفش در تهران صرف تبلیغ و تدریس و ترویج گذشت، اما اواخر عمر را مرتبا ساکن کربلا گردید و با صاحب ضوابط (سید ابراهیم) آمد و شد و صمیمیتی وافر داشت. معظم له حدود 1264 در کربلای حسینی در کنار تربت شهدا مدفون شد.
