دانشنامه اسلامی
نقاش و خطاط. اهل اصفهان و نقاش نازک قلم و پرمایه ی شاه صفی اول و شاه عباس دوم بود که در دستگاه پادشاهی آنان به عزت و احترام می زیسته است. محمد شفیع عاشق طبیعت و زیبایی های افسانه ای آن بود و در بیشترین آثار خود از حلاوت گلها و پرندگان به تردستی تمام هنرها آفریده و به نازک قلمی و قدرت تمام از عهده ی آنها برآمده است.
از ارقام ذیل آثارش، معلوم می گردد که در خط نسخ و رقاع و نستعلیق نیز استادی شیرین قلم بوده است. به روایات مختلف گویا او به هند رفته و در شهر آگره درگذشته است. از آثار وی: تصویر شانه بسری که روی ساقه های پر گل نشسته و دور زنبور و یک پروانه در جوالی گلها دیده می شود، با: «رقم کمینه شفیع عباسی سنه 1044»؛ تصویر گل سنبل پرغنچه ای که دارای هفت یا هشت غنچه و گل است و به خط نستعلیق رقم نهاده.
«رقم کمینه محمد شفیع اصفهانی، سنه 1050»؛ تصویر مرغ سینه سرخی که روی ساقه ی نرگس نشسته و آن را خم کرده است، با رقم: «در تاریخ... سنه ی 1062... کمینه شفیع عباسی»؛ تصویر کبک چاقی که روی شاخه ی گل سیب نشسته و مشغول آوازخوانی است؛ با رقم: «کمینه شفیع عباسی سنه 1066»؛ قلمدان گل و بوته ای با رقم: «محمد شد شفیع هر دو عالم». در «احوال و آثار نقاشان» به هشت اثر دیگر وی اشاره شده است.
