دانشنامه اسلامی
مأمورٌبه تعبدی، آن است که اگر مکلف بدون قصد قربت آن را به جا آورد، امر آن ساقط نمی شود، و غرض مولا وقتی تأمین می شود که مأمورٌبه با قصد قربت به جا آورده شود، مانند: نماز و روزه ؛ به خلاف مأمورٌبه توصلی که به هر انگیزه ای به جا آورده شود، موجب سقوط امر آن می گردد.
[ویکی فقه] مأمورٌبه تعبدی، مأمورٌ به مشروط به قصد قربت ، هنگام امتثال می باشد.
مأمورٌبه تعبدی، آن است که اگر مکلف بدون قصد قربت آن را به جا آورد، امر آن ساقط نمی شود، و غرض مولا وقتی تأمین می شود که مأمورٌبه با قصد قربت به جا آورده شود، مانند: نماز و روزه ؛ به خلاف مأمورٌبه توصلی که به هر انگیزه ای به جا آورده شود، موجب سقوط امر آن می گردد.
عناوین مرتبط
۱. ↑ المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج۱، ص۴۱۵.
...
