دانشنامه اسلامی
یکسان و متحد بودن صفات میم و نون ساکنه و راحتی در تلفظ را دلیل بر اجرای اقلاب دانسته اند؛ چنان که خارج شدن صدا از بینی به همراه غُنه، فاصله بسیار کم بین دو لب و کشش آن به اندازه دو حرف را از شروط اقلاب ذکر کرده اند.
قلب به میم یا اِقلاب در لغت به معنای روی برگرداندن و دگرگون کردن چیزی از صورت اصلی خود است و در اصطلاح علم تجوید و علم قرائت به معنای تبدیل کردن نون ساکن و تنوین به حرف «میم» است؛ بدین ترتیب که هرگاه تنوین یا نون ساکن قبل از حرف «باء» قرار بگیرد، به اتفاق تمام علمای علم قرائت، تبدیل به «میم» شده و میم ایجاد شده به واسطه ادغام در حرف «باء»، اخفاء گشته و با غُنه همراه می گردد.
