عطر فزای

لغت نامه دهخدا

عطرفزای. [ ع ِ ف َ ] ( نف مرکب )عطرفزا. عطرفزاینده. افزاینده خوشبوی :
بید بسوز و باده کن راوق و لعل و باده را
چون دم مشک و بید عطرفزای تازه بین.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 458 ).