عزیمت گر

لغت نامه دهخدا

عزیمت گر. [ ع َ م َ گ َ ] ( ص مرکب ) افسون خوان. تعویذخوان :
عقل عزیمت گر ما دیو دید
نقره آن کار به آهن کشید.نظامی.و رجوع به عزیمت و عزیمة شود.

افسون خوان تعویذ خوان