لغت نامه دهخدا صومعه داری. [ ص َ / صُو م َ ع َ / ع ِ ] ( حامص مرکب )اقامت در صومعه. رهبانی. مجازاً عبادت : دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد.سعدی.
